uznawać za prawdę

См. также в других словарях:

• wierzyć — ndk VIb, wierzyćrzę, wierzyćrzysz, wierz, wierzyćył 1. «przyjmować, uznawać coś za prawdę; być przekonanym o czymś» Wierzyć w sny, zabobony. Wierzyli, że wrócę do kraju. Wierzyła, że zdarzają się ludzie bezinteresowni. Wierzyć w Boga. Wierzyć w… …   Słownik języka polskiego

• dogmat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dogmatacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zasada teologiczna objęta kanonem wiary, czyli podana do wierzenia jako prawda, której wierni nie mogą poddawać dyskusji czy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyznawać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, wyznawaćznaję, wyznawaćznaje, wyznawaćwaj, wyznawaćany {{/stl 8}}– wyznać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, wyznawaćznam, wyznawaćzna, wyznawaćznają, wyznawaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} przyznawać się do czegoś, wyjawiać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień